Welke die gevolgen kunnen zijn illustreer ik in dit boek aan de hand van twaalf levensgeschiedenissen van kinderen met NAH. Ik betoog dat de zorg voor kinderen met NAH ernstig tekort schiet met verloren participatie, levensgeluk en productiviteit als gevolg. Kinderen met NAH komen hebben een verhoogd risico om in marginale maatschappelijke posities terecht te komen: criminaliteit, verslaving, detentie, dakloosheid. Door onwetendheid en desinteresse wordt dit enorme probleem sterk onderschat. NAH moet naar mijn mening beschouwd en behandeld worden als een chronische ziekte met een daarbij behorende aanpak van ziekte management. Het NAH probleem moet niet alleen hoog op de agenda komen van zorgverleners en onderzoekers, maar vooral ook van de politiek, zorgverzekeraars en het grote publiek.